Βρέχει; Διασκεδάστε με τα παιδιά μέσα στο σπίτι!

Αν είναι σαββατοκύριακο, ο παιδικός σταθμός και το νηπιαγωγείο είναι κλειστό, έξω βρέχει  και ο καιρός δεν σας επιτρέπει να βγείτε βόλτα με τα παιδιά σας, υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές. Μην αφήσετε την κακοκαιρία να σας χαλάσει το κέφι και τη διάθεση, αλλά ακολουθήστε τις παρακάτω δημιουργικές ιδέες για να περάσετε καλά με τα παιδιά σας και μέσα στο σπίτι. 

1.       Προσποιηθείτε ότι έχετε πάει κάμπινγκ. Στήστε μια σκηνή με κουβέρτες και καρέκλες στο σαλόνι, πάρτε μαζί σας φακούς, σνακ και βιβλία και περάστε ένα αξέχαστο απόγευμα με τα μικρά σας. Επίσης, μπορείτε να προσποιηθείτε ότι είστε σε ιγκλού και κυνηγάτε πολικές αρκούδες ή πάτε για ψάρεμα σε παγωμένη λίμνη.
2.       Ανακυκλώστε και επαναχρησιμοποιείστε. Βρείτε χαλασμένες κηρομπογιές, βάλτε τες σε ειδικές θήκες που ψήνουμε μάφιν, ζεστάνετε τες για λίγο στο φούρνο μέχρι να λιώσουν και μόλις κρυώσουν, θα έχετε φτιάξει ένα απίστευτο ουράνιο τόξο χρωμάτων για να δώσετε στα παιδιά σας να ζωγραφίσουν.
3.       Δημιουργήστε μίνι κινηματογράφο στο σπίτι.  Στήστε τις καρέκλες και τα μαξιλάρια του σπιτιού στο σαλόνι, σβήστε τα φώτα, ψήστε ποπ κορν, γεμίστε ποτήρια με αναψυκτικά και βάλτε στο dvd μια κλασική παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, όπως η Σταχτοπούτα. Τα παιδιά θα ενθουσιαστούν!
4.       Συνδυάστε τη διασκέδαση με τη μάθηση. Βρείτε παλιά περιοδικά και καταλόγους και ζητήστε από τα παιδιά σας να εντοπίσουν φωτογραφίες με ζωάκια, φαγητά, μωρά ή αυτοκίνητα. Δώστε τους τα ειδικά παιδικά ψαλίδια και μια κόλλα για να κάνουν κολάζ της αρεσκείας τους.
5.       Λερωθείτε! Αφού δεν μπορείτε να βγείτε έξω να παίξετε με το χώμα, παίξτε στο μπάνιο με τον αφρό ξυρίσματος, μπογιές ειδικές για το μπάνιο και τους τοίχους. Αν δεν θέλετε να λερώσετε το μπάνιο, ζωγραφίστε με τις παλάμες ή αφήστε τα παιδιά να φτιάξουν ζωγραφιές με σοκολάτα στα δάκτυλά τους. Γιάμι!

Απόδοση και προσαρμογή από http://www.parents.com/fun/activities/rainy-day/5-fun-rainy-day-toddler-activities/

Το γέλιο δίνει ζωή! Γελάστε άφοβα!

Το γέλιο πραγματικά δίνει ζωή και εμείς εδώ στον παιδικό σταθμό-νηπιαγωγείο Ludus στο Μαρούσι θέλουμε να γελάμε και να περνάμε όμορφα με τα παιδάκια μας, γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο γλυκό κι όμορφο από παιδιά χαρούμενα που γελάνε με την ψυχή τους. Τα παιδικά τους χαμόγελα μας κάνουν κι εμάς να τρελαινόμαστε από χαρά κι ευτυχία γιατί για να γελάνε εκείνα, κάτι θα έχουμε κάνει καλά κι εμείς! Ακόμα όμως κι αν μια μέρα είναι πιο δύσκολη, το παρακάτω σπαρταριστό βίντεο μας φτιάχνει το κέφι και μας θυμίζει πόσο απλό πράγμα είναι η ευτυχία!

Δημιουργήστε με τα παιδιά το δικό σας αετό!

Η Καθαρά Δευτέρα έρχεται και εμείς πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι για τα Κούλουμα! Οι μέρες της αποκριάς πέρασαν κι αφού βάλαμε πίσω στην ντουλάπα τις αποκριάτικες στολές μας ήρθε η ώρα να τιμήσουμε τα έθιμα της εποχής. Την Καθαρά Δευτέρα, πριν καθίσουμε στο σαρακοστιανό τραπέζι για να απολαύσουμε τον ταραμά, τη λαγάνα, τον χαλβά και τα θαλασσινά, κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο πάρκο και πετάμε τον αετό μας. Μια παράδοση που λέγεται ότι έρχεται από την αρχαιότητα, ένα έθιμο που διατηρείται πολλές δεκαετίες ζωντανό δηλώνοντας ότι μαζί με τον αετό που ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό και πετάει, έτσι αναπτερώνεται και η ψυχή μας στην αρχή της σαρακοστής, προσπαθώντας να γίνει ανάλαφρη σαν τον αετό για να φτάσει όσο γίνεται ψηλότερα, κοντά στο Θεό.

Υπάρχουν πολλών ειδών αετοί, μικροί, μεγάλοι, μονόχρωμοι, πολύχρωμοι, με σχέδια ή χωρίς, με μακριά ουρά ή πιο κοντή, όμως ο καλύτερος αετός είναι πάντα αυτός που μπορούμε να φτιάξουμε με τα χεράκια μας, απολαμβάνοντας όχι μόνο την ύψωσή του αλλά και τη δημιουργία του.

Για να φτιάξετε έναν αετό θα χρειαστείτε:

- χαρτί της επιλογής σας ή ακόμα και μια πλαστική σακούλα που σας αρέσει
- ένα ψαλίδι
- κόλλα ή σελοτέιπ
- σπάγγο ή σχοινί
- μολύβι
- κομμάτια ξύλου για τους άξονες του αετού

Δημιουργήστε τον αετό σας:

- Πάρτε το χαρτί ή τη σακούλα και ανοίξτε την σε ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο, χωρίζοντας το σε δυο ίσια κομμάτια.
- Με το μολύβι σχεδιάστε δυο τρίγωνα, ένα σε κάθε πλευρά του χαρτιού, όπως αυτά που φαίνονται στην εικόνα 1.
- Διπλώστε το χαρτί στα δυο και έπειτα διπλώστε και κόψτε τις πλευρές που περισσεύουν από τα τρίγωνα, ώστε να μείνουν μονάχα τα τρίγωνα που σχηματίσατε.
- Ενώστε τα δυο τρίγωνα όπως φαίνεται στην εικόνα 5 και κολλήστε τα είτε με σελοτέιπ είτε με κόλλα.
- Πάρτε τα δυο κομματάκια ξύλου και κολλήστε τα οριζόντια και κάθετα, όπως δείχνει η εικόνα 7 προκειμένου να σχηματιστεί ένας σταυρός κι ο αετός σας να σταθεροποιηθεί.
- Κάντε δυο τρύπες προς το κάτω μέρος του αετού για να κρεμάσετε το σπάγγο ή το σκοινί κι ο αετός σας είναι έτοιμος!

Ο παιδικός σταθμός-νηπιαγωγείο Ludus στο Μαρούσι σας εύχεται... καλές πτήσεις! Μην ξεχνάτε: μακριά από τα καλώδια της ΔΕΗ!

Περιμένουμε τα νέα σας την Τρίτη!

Η σημασία του παιχνιδιού στην προσχολική ηλικία

Οι γονείς ακούν συχνά για τη σημασία που έχει το παιχνίδι στη ζωή ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας. Το παιχνίδι με τις κούκλες ή τα αυτοκινητάκια δεν φαίνεται να έχει μεγάλη σχέση με την ακαδημαική γνώση που θα χρειαστεί να έχει το παιδί στο νηπιαγωγείο. Άρα γιατί το παιχνίδι είναι σημαντικό ούτως ή άλλως;

Το παιχνίδι είναι το θεμέλιο της γνώσης για τα μικρά παιδιά κι όταν δίνουμε στα παιδιά τον απαραίτητο χρόνο και λίγα βασικά παιχνίδια, τους προσφέρουμε αμέσως και πολύτιμες διδακτικές εμπειρίες. Όταν τα παιδιά παίζουν με συνομηλίκους τους ή ενήλικες, ενθαρρύνεται η γλωσσική επικοινωνία και η χρήση λεξιλογίου. Το παιδί ακούει και συνειδητοποιεί τη γλώσσα χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται. Με αυτόν τον τρόπο, μαθαίνει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να εκφράζεται και να ανακαλύπτει καινούργιες λέξεις, ακούγοντας και τη σωστή χρήση της γλώσσας κάθε φορά, την οποία αργότερα χρησιμοποιεί και το ίδιο.

Επιπλέον, τα παιδιά έχουν ζωηρή φαντασία και έντονη δημιουργικότητα την οποία όμως δεν έχουν την ευκαιρία να εκφράζουν εύκολα, παρά μόνο μέσα από το παιχνίδι. Γι’ αυτό το λόγο, θα εκπλαγείτε αν δώσετε στο παιδί σας μερικά ερεθίσματα, όπως ένα άδειο κουτί, μερικά φρούτα και μια σακούλα. Το παιδί θα “παίξει” το μανάβη και εσείς θα χαμογελάσετε αναλογιζόμενοι πώς σκέφτηκε μόνο του κάτι τέτοιο. Το ίδιο θα συμβεί αν του δώσετε λίγες ξυλομπογιές ή μαρκαδόρους κι ένα κομμάτι χαρτί ή μια καθαρή επιφάνεια. Το πιο πιθανό είναι να δημιουργήσει απίθανα πράγματα, αφήνοντας σας άφωνους!

Παίζοντας με αυτοκίνητα, φορτηγά και τρένα, καθώς και με ζωάκια, τα παιδιά μαθαίνουν καινούργιες λέξεις, μιας και ακούν το όνομα του κάθε πράγματος, τι κάνουν με αυτό και πώς αυτό χρησιμοποιείται. Επιπλέον, τα παιδιά και οι ενήλικες μπορούν να δημιουργήσουν όλων των ειδών τα σενάρια για να εμπλέξουν σε μια φανταστική ιστορία τα αντικείμενα του παιχνιδιού, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στις γλωσσικές ικανότητες. Το παιχνίδι με τις κούκλες δίνει τη δυνατότητα στα κορίτσια να αναπαριστούν κομμάτια της καθημερινής τους ζωής, χρησιμοποιώντας λέξεις και φράσεις που ακούν στο σπίτι τους ή στο παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο που πηγαίνουν.

Το απλό παιχνίδι με τα τουβλάκια βοηθά τα παιδιά να μάθουν να λύνουν προβλήματα, διότι πρέπει να σκεφτούν πώς τα τουβλάκια θα ισορροπήσουν, πόσα πρέπει να μπουν σε κάθε γραμμή χωρίς να πέσει το κάστρο, πόσο ψηλός θα είναι ο πύργος και πολλά ακόμα. Τα παζλ είναι ένας ακόμα πολύ δημιουργικός τρόπος παιχνιδιού των παιδιών, καθώς μαθαίνουν τα διάφορα σχήματα, ανακαλύπτουν πώς πρέπει το ένα σχήμα να εναρμονιστεί με το άλλο για να μπουν τα κομμάτια στη σωστή τους σειρά, ενώ η δημιουργία ενός παζλ μπορεί να γίνει πολύ ωραία αφορμή για μια συζήτηση του παιδιού με τον γονέα.

Τελικά, το παιχνίδι φαίνεται να έχει πολύ μεγαλύτερη διδακτική αξία για τα παιδιά που βρίσκονται στην ηλικία του παιδικού σταθμού και του νηπιαγωγείου από ό,τι του δίνουμε μέχρι τώρα κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναλογιστούμε, αν θέλουμε τα παιδιά μας να προοδεύουν και να αναπτύσσονται με το σωστό τρόπο.

Απόδοση και προσαρμογή από εδώ: http://www.education.com/magazine/article/play-preschool-matters/?page=2

Τα παιδιά μας διδάσκουν την αγάπη!

Σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου, μια γιορτή ξενόφερτη, που όμως πολλοί τιμούν γιατί θυμίζει σε όλους μας ότι όταν αγάπαμε πρέπει να το δείχνουμε. Παρακάτω θα παρακολουθήσετε ένα πολύ αληθινό και συγκινητικό βίντεο που δείχνει πώς βλέπουν τα παιδιά την αγάπη. Από ό,τι φαίνεται από το βίντεο, τα παιδιά μιλάνε τόσο απλά και ειλικρινά για τα συναισθήματά τους και παίρνουν αφορμές για να κατανοήσουν τα πράγματα και τις έννοιες από τα όσα ζουν στο περιβάλλον τους. Κι αν στον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο μας στο Μαρούσι βρίσκουν μια τρυφερή αγκαλιά κι ένα γλυκό φιλί, φανταστείτε πόση αγάπη παίρνουν από τους γονείς και τα αδέλφια τους. Αγάπη ανιδιοτελή, αγάπη βαθιά, αγάπη χωρίς όρια. Παρατηρήστε πώς τα παιδιά κρίνουν ότι οι γονείς τους αγαπούν ο ένας τον άλλον, προσέξτε πώς θεωρούν ότι δείχνουμε την αγάπη μας στους άλλους ανθρώπους και νιώστε βαθιά συγκινημένοι για τα πλάσματα που μεγαλώνετε, που, αν και είναι μικρά σε ηλικία, είναι μερικές φορές πολύ πιο σοφά από εμάς τους μεγάλους. Ας είναι η σημερινή μέρα μια αφορμή για να δείξουμε στους δικούς μας ανθρώπους πόσο πολύ τους αγαπάμε και τους νοιαζόμαστε. Ας το δείχνουμε κάθε μέρα με κάθε δυνατό τρόπο!

Συναισθηματική Νοημοσύνη: Τι, Πώς, Πότε, Γιατί;

 Στον παιδικό σταθμό-νηπιαγωγείο Ludus στο Μαρούσι, δίνουμε μεγάλη αξία και έμφαση τόσο στη διανοητική όσο και στη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας, γι' αυτό το λόγο θεωρούμε πως όσο περισσότερα γνωρίζουμε, εκπαιδευτικοί και γονείς, για τα παιδιά μας, τόσο περισσότερο μπορούμε να τα βοηθήσουμε και να σταθούμε στο πλευρό τους. Επειδή η γνώση δεν σταματά ποτέ, ας διαβάσουμε ορισμένα σημαντικά στοιχεία για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών, ακόμα κι αν κάποιες φορές, λόγω της πιεστικής καθημερινότητας, είναι δύσκολο να τα κάνουμε όλα πράξη. Τα παιδιά, άλλωστε, αξίζουν την προσπάθειά μας!

"Την τελευταία δεκαετία, η επιστήμη προχώρησε σε μια εντυπωσιακή, σε αριθμό και σημασία, σειρά ανακαλύψεων σχετικά με το ρόλο που παίζουν τα συναισθήματα στη ζωή μας. Περισσότερο κι από τον Δείκτη Νοημοσύνης, το γνωστό σε όλους μας IQ, η συναισθηματική επίγνωση και η ικανότητα του ατόμου να χειρίζεται τα συναισθήματά του καθορίζουν την επιτυχία και την ευτυχία του στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών σχέσεων. Οι γονείς που διαθέτουν ''συναισθηματική νοημοσύνη'', όπως την αποκαλούν πολλοί σήμερα, σημαίνει ότι έχουν επίγνωση των συναισθημάτων των παιδιών τους, μπορούν να δείξουν ενσυναίσθηση, να τα καθησυχάσουν και να τα καθοδηγήσουν. Για τα παιδιά, που διδάσκονται τα περισσότερα συναισθηματικά μαθήματα από τους γονείς τους, η συναισθηματική νοημοσύνη σημαίνει ότι είναι ικανά να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους, να αναβάλλουν για αργότερα την ικανοποίησή τους, να βρίσκουν για τον εαυτό τους κίνητρα, να κατανοούν τα κοινωνικά σήματα των άλλων ανθρώπων και να αντιμετωπίζουν πιο εύκολα τα ''σκαμπανεβάσματα'' της ζωής. [...] Αποκαλώ τους γονείς που ασχολούνται με τα συναισθήματα των παιδιών τους ''συναισθηματικούς μέντορες" ή "συναισθηματικούς παιδαγωγούς. Όπως οι προπονητές προετοιμάζουν τους αθλητές τους για να αντιμετωπίσουν τους δύσκολους αγώνες, έτσι και αυτοί οι γονείς διδάσκουν στα παιδιά τους στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν τα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Δεν ενοχλούνται και δεν αποδοκιμάζουν τις εκφράσεις του θυμού, της λύπης ή του φόβου των παιδιών τους, ούτε τις αγνοούν. Αντίθετα, αποδέχονται τα αρνητικά τους συναισθήματα ως μια πραγματικότητα της ζωής. Χρησιμοποιούν τις φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές ως ευκαιρία για να διδάξουν στα παιδιά τους σημαντικά μαθήματα για τη ζωή, αλλά και για να οικοδομήσουν στενότερες σχέσεις μαζί τους. [...] Τι θα έκαναν οι γονείς  που διαπαιδαγωγούν συναισθηματικά το παιδί; Ίσως αρχίσουν δείχνοντας στο παιδί τους ενσυναίσθηση και αφήνοντάς το να καταλάβει ότι αναγνωρίζουν τη λύπη του. Στη συνέχεια όμως θα του προσέφεραν βοήθεια και καθοδήγηση για την αντιμετώπιση των ''δύσκολων'' συναισθημάτων του.
Ιδού ένας φανταστικός, αλλά πολύ ρεαλιστικός διάλογος:

Μητέρα: Γιαννάκη μου, έλα να βάλεις το πανωφόρι σου. Είναι ώρα να φύγουμε.
Γιαννάκης: Όχι! Δεν θέλω να πάω στο σταθμό.
Μητέρα: Δεν θέλεις να πας; Γιατί;
Γιαννάκης: Γιατί θέλω να μείνω εδώ μαζί σου.
Μητέρα: Το θέλεις στ' αλήθεια;
Γιαννάκης: Ναι, θέλω να μείνω σπίτι.
Μητέρα: Αχ, Θέε μου, καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Κι εγώ μερικά πρωινά εύχομαι να μπορούσαμε να καθίσουμε οι δυο μας αγκαλιά σε μια πολυθρόνα και να διαβάσουμε βιβλία, αντί να τρέχουμε έξω. Αλλά ξέρεις κάτι; Υποσχέθηκα στους συναδέλφους μου στο γραφείο να είμαι εκεί στις εννιά και δεν μπορώ να αθετήσω αυτή τη σημαντική υπόσχεση.
Γιαννάκης: (κλαίγοντας) Μα γιατί; Είναι άδικο, δεν θέλω να πάω.
Μητέρα: Έλα εδώ, Γιαννάκη μου (τον παίρνει στα γόνατά της). Λυπάμαι, γλυκέ μου, αλλά δεν γίνεται να μείνουμε σπίτι. Απογοητεύτηκες, έτσι;
Γιαννάκης: (συγκατανεύοντας) Ναι...
Μητέρα: Και είσαι λυπημένος, ε;
Γιαννάκης: Ναι...
Μητέρα: Κι εγώ νιώθω λυπημένη (τον αφήνει να κλάψει λίγο συνεχίζοντας να τον σφίγγει στην αγκαλιά της). Ξέρω όμως τι θα κάνουμε. Ας σκεφθούμε τι μπορεί να γίνει αύριο, που δεν θα πάμε ούτε εγώ στη δουλειά ούτε εσύ στον παιδικό σταθμό. Μπορούμε να περάσουμε μαζί όλη την ημέρα. Σκέφτεσαι κάτι εξαιρετικό που θα ήθελες να κάνουμε αύριο;
Γιαννάκης: Να φάμε λουκουμάδες και να δούμε κινούμενα σχέδια.
Μητέρα: Σίγουρα θα είναι πολύ ωραία. Κάτι άλλο;
Γιαννάκης: Μπορούμε να πάρουμε το αυτοκίνητό μου στο πάρκο;
Μητέρα: Νομίζω πως ναι.
Γιαννάκης: Μπορεί να έρθει και ο Πέτρος μαζί μας;
Μητέρα: Ίσως, αλλά θα πρέπει να ρωτήσουμε τη μαμά του. Τώρα όμως πρέπει να φύγουμε. Εντάξει;
Γιαννάκης: Εντάξει.

Η συγκεκριμένη μητέρα, ως "συναισθηματικός μέντορας", παραδέχτηκε τη λύπη του γιου της, τον βοήθησε να την κατονομάσει, του επέτρεψε να βιώσει τα συναισθήματά του και έμεινε μαζί του όσο έκλαιγε. Δεν προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή του από τα συναισθήματά του, ούτε τον μάλωσε για τη λύπη του. Αντίθετα, του έδωσε να καταλάβει ότι σέβεται αυτό που αισθάνεται και ότι θεωρεί τις επιθυμίες του θεμιτές. Ο Γιαννάκης ένιωσε απογοήτευση, αλλά αυτό ήταν ένα συναίσθημα το οποίο τόσο ο ίδιος όσο και η μαμά του μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Γιαννάκης είχε την ευκαιρία να αναγνωρίσει, να βιώσει και να αποδεχτεί το συναίσθημα, κατάλαβε, όπως του έδειξε η μητέρα του, ότι ήταν δυνατόν να το ξεπεράσει κι έτσι μπόρεσε να ατενίσει το μέλλον και να προγραμματίσει μια διασκεδαστική δραστηριότητα για την επόμενη μέρα.

Αυτή η αντιμετώπιση εμπίπτει στη διαδικασία της συναισθηματικής αγωγής και ακολουθεί συνήθως πέντε στάδια. Οι γονείς:
1. Έχουν επίγνωση των συναισθημάτων των παιδιών τους.
2. Βλέπουν το συναίσθημα ως μια ευκαιρία για οικειότητα και διδασκαλία.
3. Ακούν προσεκτικά, δείχνουν ενσυναίσθηση και αναγνωρίζουν τα αρνητικά συναισθήματα του παιδιού.
4. Βοηθούν το παιδί να βρει λέξεις για να κατονομάσει τα συναισθήματά του.
5. Τέλος, θέτουν όρια και ταυτόχρονα εξετάζουν κάποιες στρατηγικές για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος".

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών" του John Gottman, συνεργάζεται η Joan DeClaire (Μετάφραση: Χρύσα Ξενάκη, Εκδόσεις Πεδίο)

Γιατί τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δαγκώνουν;

 

 

       Ακούγεται ίσως σοκαριστικό σε μερικούς γονείς όταν πληροφορούνται ότι τα παιδιά τους, που είναι μόλις στην προσχολική ηλικία, έχουν δαγκώσει ένα άλλο παιδί. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ασυνήθιστη για τα παιδιά.
      Μέχρι να πάνε σχολείο, τα περισσότερα παιδιά έχουν δαγκώσει κάποιον τουλάχιστον μια φορά και έχουν δαγκωθεί αντίστοιχα. Όσο μεγαλώνουν, τα παιδιά απαγκιστρώνονται από αυτήν την κακή συνήθεια και έχουν τη δυνατότητα να μιλούν για όσα αισθάνονται, ωστόσο στην προσχολική ηλικία, το δάγκωμα είναι πολύ συχνό φαινόμενο, ειδικά σε χώρους όπου υπάρχουν πολλά παιδιά, όπως ένας παιδικός σταθμός ή μια πολυμελής οικογένεια.
       Τα παιδιά ενδέχεται να δαγκώσουν όταν νιώθουν πολύ μεγάλο φόβο, θυμό ή σύγχυση ή ίσως να δαγκώσουν γιατί κάποιος άλλος τα δάγκωσε πρώτος. Πολλές φορές, το δάγκωμα είναι η αντίδραση που έχουν σε έναν καυγά, αν αισθανθούν ότι απειλούνται ή ότι πρόκειται να τραυματιστούν. Επίσης, είναι πολύ πιθανό, τα παιδιά να αντιδρούν σε μια μεγάλη αλλαγή, όπως η έλευση ενός νέου μέλους στην οικογένεια (πχ. ένα καινούργιο μωρό) ή η μετακόμιση σε ένα άλλο σπίτι, γεγονότα που αναστατώνουν το παιδί και το οδηγούν να υιοθετήσει μια επιθετική συμπεριφορά.
       Το γεγονός ωστόσο, ότι το δάγκωμα είναι μια αρκετά συνηθισμένη αντίδραση των παιδιών, δεν είναι από μόνο του καθησυχαστικό και δεν διευκολύνει την κατάσταση για τους γονείς. Εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να έχετε υπόψη σας, αν είστε γονιός, είναι ότι, κατά γενική ομολογία, τα παιδιά δεν θέλουν να επιτίθενται στους άλλους. Προτιμούν να παίζουν, να εξερευνούν και να διασκεδάζουν με τους φίλους τους, παρά να τους δαγκώνουν. Επομένως, η κατανόηση των λόγων που οδηγούν το παιδί σε αυτή τη συμπεριφορά είναι και το κλειδί για τη λύση του προβλήματος.

Τι να κάνετε αν το παιδί σας δαγκώσει ένα άλλο παιδί:
    •    Σιγουρευτείτε ότι και τα δυο παιδιά είναι ασφαλή.
    •    Παραμείνετε ψύχραιμοι και μην κατηγορήσετε ή τιμωρήσετε κανένα από τα δυο.
    •    Βοηθήστε και τα δυο παιδιά με τρυφερότητα, χωρίς φωνές.
    •    Ενθαρρύνετε το παιδί σας να καταφεύγει σε εσάς όταν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα.
    •    Μιλήστε με το παιδί για ό,τι συνέβη και ακούστε το όταν σας μιλάει.

Πώς να προλάβετε το δάγκωμα:
    •    Σκεφτείτε πότε και γιατί το παιδί σας δαγκώνει.
    •    Παρακολουθήστε προσεκτικά τις κινήσεις του.
    •    Τραβήξτε του την προσοχή με διαφορετικές δραστηριότητες.
    •    Προλάβετε το προτού κινηθεί απειλητικά σε ένα άλλο παιδί.
    •    Να είστε ζεστοί, τρυφεροί και ομιλητικοί μαζί του.
    •    Ενθαρρύνετε το θετικά.
    •    Αφιερώστε χρόνο για να παίξετε με το παιδί.
    •    Αν δαγκώσει εσάς, ΠΟΤΕ μην το δαγκώσετε κι εσείς σαν τιμωρία.
    •    Απομυθοποιήστε το δάγκωμα στο μυαλουδάκι του.
    •    Να είστε σε τακτική επικοινωνία με τη δασκάλα του για να ενημερώνεστε για τη συμπεριφορά του.

Απόδοση και προσαρμογή από εδώ: http://www.babycenter.com/0_biting-why-it-happens-and-what-to-do-about-it_65493.bc